«Κανένας απολύτως κίνδυνος δεν υπάρχει από τη στείρωση. Το αντίθετο συμβαίνει. Σύμφωνα με διεθνείς επιστημονικές μελέτες, η στείρωση συμβάλει στη: μείωση επιθετικότητας και ενίσχυση της μακροζωίας ζώων, προστασία από παθήσεις όπως υπερπλασία, μείωση των τάσεων φυγής προς ανεύρεση συντρόφου για αναπαραγωγή, πρόληψη ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης από αδέσποτα μη στειρωμένα θηλυκά και περιορισμό αδεσποτίας. Η στείρωση έχει να κάνει μόνο με τις ορμόνες και δεν επηρεάζει τον χαρακτήρα του ζώου, τη συνολική διάθεση του για παιχνίδι, την κοινωνικότητα του, τη φιλικότητα και τις εργασίες που τυχόν έχει» ανέφερε από το βήμα της Βουλής ο αρμόδιος ΑΝΥΠΕΣ Θοδωρής Λιβάνιος, απαντώντας με τον τρόπο αυτό και στις ενστάσεις του κτηνιατρικού συλλόγου.
Ο κτηνίατρος κύριος Χατζηκώστας όμως έχει ξεκάθαρα διαφορετική άποψη. Και εξηγεί: «Διαβάζω σε αναρτήσεις εδώ στο FB, ότι η στείρωση κάνει καλό και κακώς εμείς οι κτηνίατροι αντιδρούμε, την στιγμή μάλιστα που εθελοντές κτηνίατροι στειρώνουν εκατοντάδες ζώα αφιλοκερδώς. Γιατί όμως αντιδρούμε οι κτηνίατροι; Δεν είναι προς το συμφέρον μας να στειρώσουμε τα ζώα; Εγώ ας πούμε ζητάω 150 ευρώ για μια στείρωση. Ε δεν θα κάνω 500 στειρώσεις; Να οι 75.000 ευρώ σε ένα χρόνο. Γιατί κλωτσάω; Δεν έχω ανάγκη τα λεφτά;»
Ο ΑΝΥΠΕΣ όμως αναφέρθηκε στο τι συμβαίνει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού οπότε μικρή σημασία έχει τι λέει ένας κτηνίατρος στην Ελλάδα που έχει κάνει άπειρες στειρώσεις, που είναι γνωστή η δράση του.
Οπότε ας πάμε να δούμε τι λέει μια κτηνίατρος, γνωστή διεθνώς, από τις ΗΠΑ. Πρόκειται για τη Dr. Karen Becker η οποία δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις.
Η εν λόγω κυρία λοιπόν σε οχτώ σελίδες με τίτλο “Dog Desexing” αναλύει τι συμβαίνει σε έναν σκύλο που στειρώνεται και προειδοποιεί μεταφέροντας τα λόγια του κτηνιάτρου-ενδοκρινολόγου Jack Oliver: «Κάθε χειρουργείο που αφαιρεί ένα κομμάτι του σώματος έχει συνέπειες. Το ερώτημα είναι: γνωρίζεις καλά τις μη αναστρέψιμες συνέπειες πριν πάρετε την απόφαση του χειρουργείου;».
Ο Θοδωρής Λιβάνιος απόφοιτος του Τμήματος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του ΕΚΠΑ, κάτοχος μεταπτυχιακού στη Διαχείριση και Τεχνολογία Ποιότητας σύμφωνα με το βιογραφικό του, υποστηρίζει πως δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος.
Η Karen Becker με σπουδές στην κτηνιατρική στο Iowa State School, εξειδίκευση στα εξωτικά ζώα, πιστοποιημένη σε εναλλακτικές θεραπείες, αναγνωρισμένη για τη δράση της, με ομοσπονδιακή άδεια για την αποκατάσταση της άγριας ζωής και των απειλούμενων ειδών μάλλον διαφωνεί με τον υπουργό.
Πάμε να δούμε γιατί!
Αντιγράφουμε (ανεπίσημη μετάφραση):
Τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, η πρακτική της στείρωσης των θηλυκών σκύλων και του ευνουχισμού των αρσενικών έχει αυξηθεί πολύ στη Βόρεια Αμερική. Η τρέχουσα εκτίμηση είναι ότι το 83% όλων των σκύλων είναι στειρωμένα και, όλο και περισσότερο, η στείρωση γίνεται πριν από την ηλικία των 6 μηνών, όπως αυτό υποστηρίζεται από πολλούς κτηνιάτρους και ακτιβιστές ζώων
Διδάχτηκα στη σχολή κτηνιάτρων ότι όλοι οι υπεύθυνοι ιδιοκτήτες κατοικίδιων πρέπει να στειρώνουν ως μέσο ελέγχου του πληθυσμού των κατοικίδιων ζώων, για την πρόληψη του καρκίνου του μαστικού αδένα και του προστάτη και για την πρόληψη και μείωση της επιθετικής συμπεριφοράς. Αυτή η κοινωνική πρακτική στις ΗΠΑ συνεχίζει να έρχεται σε αντίθεση με τη γενική στάση σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπου η στείρωση συνήθως αποφεύγεται και δεν προωθείται από τις αρχές υγείας των ζώων.
Επιτρέψτε μου να διευκρινίσω τη χρήση του όρου “αποσεξωμένοι” Αναφέρομαι στην παραδοσιακή χειρουργική τεχνική αφαίρεσης όλων των ιστών που εκκρίνουν ορμόνες φύλου στο σώμα ενός κατοικίδιου ζώου. Αυτό διαφέρει από τη «στείρωση», η οποία αναφέρεται στη χειρουργική επέμβαση σε ένα ζώο ανίκανο να αναπαραχθεί, αλλά εξακολουθεί να είναι ικανό να παράγει ορμόνες φύλου.
Όταν πήγα σε σχολή κτηνιάτρου (πριν από 25 χρόνια), μας είπαν για μερικές μόνο γνωστές παρενέργειες, συμπεριλαμβανομένου του υψηλότερου κινδύνου λοιμώξεων της ουροδόχου κύστης (ουρολοιμώξεις), της ακράτειας ούρων (στάγδην ούρων) και μερικές πιθανές μεταβολικές επιδράσεις που έχουν πλέον οριστικά συνδεθεί, συμπεριλαμβανομένης της μειωμένης μεταβολικής λειτουργίας, με αποτέλεσμα την αύξηση του βάρους. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλές ακόμη μόνιμες παρενέργειες τώρα, συμπεριλαμβανομένης της επιθετικότητας και άλλων συμπεριφορικών αλλαγών.
Λόγω των 10 χρόνων που πέρασα ως Τεχνικός Ευθανασίας στο τοπικό μας καταφύγιο πριν από την σχολή κτηνιάτρου, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με όσα μου δίδαξαν στη σχολή κτηνιάτρων σχετικά με στείρωση πριν από την ηλικία των 6 μηνών. Όσο πιο γρήγορα αποσεξοποιούνταν τα σκυλιά τόσο το καλύτερο, γνώμη μου. Δεν μου περνούσε από το μυαλό τότε ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν αρνητικές παρενέργειες από την αφαίρεση όλων των ορμονών του φύλου πριν το σώμα ολοκληρώσει την ανάπτυξη ή περάσει την εφηβεία. Το πρόβλημα ήταν ότι η κτηνιατρική μου πρακτική ήταν γεμάτη με ασθενείς που παρουσίαζαν συμπτώματα που δεν μπορούσα να εξηγήσω και ένιωσα υποχρεωμένη να ερευνήσω τι ανακάλυπταν άλλοι ερευνητές σχετικά με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της στείρωσης.
Η μελέτη στα Vizsla έδειξε πως η στείρωση επηρεάζει κάθε πτυχή ευημερίας. Τα αποτελέσματα από 2500 Vizslas έδειξαν ότι αυτοί οι σκύλοι διέτρεχαν σημαντικό αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο (μαστοκύτταρα, λέμφωμα, αιμαγγειοσάρκωμα) σε σύγκριση με τα μη στειρωμένα, και όσο μικρότερη ήταν η ηλικία στείρωσης τόσο νωρίτερα η διάγνωση του καρκίνου. Vizsla που στειρώθηκαν πριν από την ηλικία των 6 μηνών είχαν σημαντική αύξηση των διαταραχών συμπεριφοράς, συμπεριλαμβανομένου του άγχους αποχωρισμού, της ηχοφοβίας, της δειλίας, της διεγερσιμότητας, της υποτακτικής ούρησης, της υπερκινητικότητας και/ή του δαγκώματος. Όλα τα στειρωμένα ζώα διέτρεχαν μεγαλύτερο κίνδυνο άγχους από καταιγίδα σε σύγκριση με άθικτα ζώα.
Η μελέτη στα Golden Retriever έδειξε 100% αύξηση στο ποσοστό δυσπλασίας ισχίου σε αρσενικά που στειρώθηκαν πριν από την ηλικία των 12 μηνών, τριπλάσιο κίνδυνο λεμφώματος σε πρώιμα στειρωμένα αρσενικά και τέσσερις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για αιμαγγειοσάρκωμα σε πρώιμα στειρωμένα θηλυκά.
Μια μελέτη που χρησιμοποίησε την Κτηνιατρική Ιατρική Βάση Δεδομένων με πάνω από 40.000 σκύλους διαπίστωσε ότι τα αρσενικά και τα θηλυκά που είχαν στειρωθεί είχαν περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρκίνο σε σχέση με άθικτα σκυλιά, ειδικά από καρκίνο των οστών, λέμφωμα και όγκους μαστοκυττάρων.
Όσον αφορά τις μυοσκελετικές επιδράσεις, το Πανεπιστήμιο Cornell διαπίστωσε ότι οι σκύλοι που είχαν στειρωθεί σε νεαρή ηλικία ήταν πιο επιρρεπείς σε δυσπλασία ισχίου ενώ διαφορετικές έρευνες δείχνουν αυξημένο κίνδυνος εξάρθρωσης επιγονατίδας.
Η μεταβολική και η ανοσολογική ευεξία μπορεί επίσης να τεθούν σε κίνδυνο από την πρώιμη στείρωση, συμπεριλαμβανομένου ενός αυξημένου κινδύνου υποθυρεοειδισμού. Αυξάνονται οι κίνδυνοι ανεπιθύμητων ενεργειών στα εμβόλια και οι μολυσματικές ασθένειες είναι πιο συχνές σε σκύλους που υποβάλλονται σε στείρωση σε ηλικία μικρότερη των 24 εβδομάδων.
Βρήκα πολλές έρευνες σχετικά με την αποσεξοποίηση και τους αυξημένους κινδύνους καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου του οστεοσαρκώματος (OSA) σε αρκετές ράτσες που έχουν διπλάσια αύξηση στα στειρωμένα σκυλιά σε σύγκριση με άθικτους σκύλους. Αυτή η μελέτη δείχνει ότι το καρδιακό αιμαγγειοσάρκωμα (HSA) σε στειρωμένα θηλυκά ήταν τέσσερις φορές μεγαλύτερο από αυτό των ανέπαφων. Τα ροτβάιλερ που στειρώθηκαν πριν από την ηλικία του 1 έτους συσχετίστηκαν με αυξημένη εμφάνιση καρκίνου των οστών 3-4 φορές μεγαλύτερη από αυτή των ανέπαφων σκύλων, σύμφωνα με αυτή την έρευνα. Τα στειρωμένα θηλυκά είχαν 4 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο όγκων μαστοκυττάρων (MCT) σε σύγκριση με άθικτα θηλυκά και το σπληνικό αιμαγγειοσάρκωμα βρέθηκε σε ποσοστά 2 φορές μεγαλύτερο από αυτό των ανέπαφων.
Επιπλέον, με δίδαξαν στην σχολή κτηνιάτρων ότι η στείρωση προλαμβάνει τον καρκίνο του προστάτη, αλλά η νέα επιστήμη δείχνει ξεκάθαρα το ακριβώς αντίθετο: η στείρωση των σκύλων αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του προστάτη τέσσερις φορές.
Το πιο συχνά αναφερόμενο πλεονέκτημα της πρώιμης στείρωσης θηλυκών σκύλων είναι η προστασία από τον καρκίνο του μαστού, ωστόσο, μια πρόσφατη μετα-ανάλυση δημοσιευμένων μελετών έδειξε ότι τα στοιχεία που συνδέουν τη στείρωση με μειωμένο κίνδυνο καρκίνου του μαστού είναι αδύναμα, σύμφωνα με το άρθρο της British Small Animal Veterinary Association. Καταλήγοντας «οι αποδείξεις ότι η στείρωση μειώνει τον κίνδυνο νεοπλασίας του μαστού και οι ενδείξεις ότι η ηλικία στη στείρωση έχει αποτέλεσμα, κρίνονται αδύναμες και δεν αποτελούν καλή βάση για σταθερές συστάσεις».
Η στείρωση επηρεάζει επίσης τη συμπεριφορά, με το άγχος της καταιγίδας, το άγχος αποχωρισμού και τη φοβία του θορύβου να αυξάνονται. Η στείρωση των αρσενικών σκύλων έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι αποτελεσματική θεραπεία για την επιθετικότητα, με μια ερευνητική ομάδα να διαπιστώνει ότι τα στειρωμένα θηλυκά ήταν πιο επιθετικά από τα άθικτα θηλυκά. Τέλος, φαίνεται ότι η στείρωση επιταχύνει τη γνωστική έκπτωση που σχετίζεται με την ηλικία.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 πέρασα αρκετά χρόνια ζητώντας συγγνώμη από τους πελάτες μου που έκανα στείρωση στα σκυλιά τους λόγω των ιατρικών συστάσεων μου (που αποδείχτηκαν λάθος). Εξήγησα ότι καθώς αναδύεται η έρευνα, εμείς (ως επάγγελμα) πρέπει να μάθουμε να αλλάζουμε τις συστάσεις μας και να είμαστε πρόθυμοι να αλλάξουμε τη χειρουργική μας προσέγγιση. Αυτό σημαίνει την εύρεση πιο υγιεινών τρόπων για την πρόληψη ανεπιθύμητων εγκυμοσύνων χωρίς να διακυβεύεται η σωματική ευεξία.
Στη συνέχεια η Dr. Karen Becker αναφέρεται σε ορμονικές διαταραχές ενώ προτείνει εναλλακτικές λύσεις.
Μπορείτε παρακάτω να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο στα αγγλικά:
