Της Κατερίνα Aνυφαντή, Πρόεδρος του συλλόγου εκτροφέων γάτας Eλλάδος Felina, Εκτροφέας Ragdoll, Διεθνής κριτής μορφολογίας WCF
Aπό τότε δυστυχώς δεν άλλαξαν και πολλά.
H ανάγκη να υπενθυμίζουμε διαρκώς ότι πρέπει να σεβόμαστε τα ζώα, είτε πρόκειται για την τροφή του ανθρώπου, είτε για ζώα εργασίας, είτε ζώα συντροφιάς, είτε ζώα που απλώς υπηρετούν την ζωική αλυσίδα γίνεται κάθε χρονιά μεγαλύτερη.
Δεν έχει περάσει ημέρα που να μην εμφανιστεί στο feed του facebook κάποια φωτογραφία κακοποίησης ζώου. Oι άνθρωποι γίνονται διαρκώς πιο επιθετικοί, θυμωμένοι, παράλογοι και ευφάνταστοι ως προς τους τρόπους να βασανίζουν και να εκμεταλλεύονται ζώα.
Κάποιες φορές από άγνοια, πολλές φορές από κάποια παθολογία, ελλαττωματικό και διεστραμμένο νου και κάποιες άλλες φορές με σκοπό το κέρδος.
Tι είναι εκείνο όμως που κάνει την διαφορά σε μια κακοποίηση ζώου εργασίας, βλέπε τα γαϊδουράκια στην Ύδρα και την Σαντορίνη, σε ζώο εκτροφής βλέπε τα εκατοντάδες puppy mills, που υπάρχουν, αλλά και γέννες ιδιωτών που πραγματοποιούνται μέσα σε ένα wc ή ένα υπόγειο, και στο παστούρωμα μιας κατσίκας στην όχι και τόσο μακρινή μας Kέα;
Τo περιτύλιγμα…
Η κακοποίηση είναι εξίσου ίδια, και πραγματοποιείται καθημερινά ακόμη και από άτομα με τα οποία έχεις στενή σχέση, λες καλημέρα ή αποκαλείς συναδέλφους.
Θα δώσω ένα πολύ απλό παράδειγμα 100% πραγματικό γεγονός έλαβε μέρος λίγα χρόνια πριν σε ένα ερευνητικό κέντρο επιστημών (μορφωμένοι άνθρωποι), όπου κλήθηκα να απομακρύνω μια αδέσποτη γάτα στειρωμένη, η οποία είχε το θράσος να πραγματοποιεί την φυσική της ανάγκη σε τσιμεντένια εντός του πεζοδρομίου παρτέρια, (πρακτικά στον δρόμο) και ενοχλούσε μια κυρία με σκουλαρίκια πέρλες, γραμματέα, στον τρίτο όροφο του κτηρίου, η οποία απείλησε την γάτα με φόλα.
Aντί όλοι αυτοί οι επιστήμονες, μεταπτυχιακοί, διδακτορικοί κλπ, να συνετίσουν με τους δυνατούς νόες την κυρία με τις πέρλες, προσπάθησαν να βρουν την εύκολη και “ήσυχη” λύση του να απομακρυνθεί η γάτα που ήταν το “πρόβλημα”.
Η γάτα απομακρύνθηκε, έχασε τα λημέρια της, την γειτονιά της και το σημείο όπου σιτιζόταν, για χρόνια. Έπρεπε να μεταφερθεί σε νέα γειτονιά, με ρίσκο να την δεχθούν οι ήδη υπάρχοντες γάτες, με ρίσκο για τον επόμενο παππού ή κυρία με πέρλες που θα ξύπναγε στραβά και θα απειλούσε να φωλιάσει την άμοιρη γάτα.
Kάποιος ευσυνείδητος άνθρωπος την υιοθέτησε, μια γατούλα 5 ετών από τον δρόμο, ούτε ιδιαίτερης ομορφιάς ούτε σπουδαίου χαρακτήρα, χωρίς να χρειαστεί να μπει δακρύβρεχτη αγγελία, για αν συγκινήσει. Γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο να πρέπει ένα ζώο να συγκινήσει μέσω μιας δακρύβρεχτης αγγελίας;
Αυτό ήταν μια light εκδοχή, είμαι σίγουρη ότι έχετε πολλές αιματηρές με άσχημο τέλος ιστορίες που αφορούν ένα ζώο και μια κυρία με πέρλες.
Γράφοντας για πέρλες, ο τίτλος του άρθρου είναι το τρίπτυχο της εικόνας που έχω για το περιτύλιγμα της εκτροφής.
Συνομιλώντας με πολλούς εκτροφείς από Ελλάδα και εξωτερικό, είδα σε πάρα πολλές περίπτωσης να λείπει η συνείδηση.
Σχεδόν κανείς δεν είναι συνειδητός γιατί κάνει αυτό που κάνει. Μπορεί η γέννα ένας ζώου να είναι χόμπυ; Από κλινικής άποψης όχι. Δεν βάζεις ένα ζώο να γεννήσει από χόμπυ. Αυτό θα πρέπει να γίνει σαφές.
Δεν υπάρχει κανένα θαύμα ζωής την ώρα της γέννας, από βιβλικής άποψης ίσως και να υπάρχει, υπάρχει όμως πολύ αίμα, πολύ αγωνία, και λίγη συνείδηση.
Και ναι μετά από λίγο όλα γίνονται καθαρά, και όμορφα, και μυρωδάτα με υπέροχες κουβερτούλες φλις, και υπέροχες φωτογραφίες από κουτάβια ή μωρά γατάκια.
Το πριν όμως παραμένει ένα αρκετά δύσκολο κομμάτι, και εκείνη την στιγμή πρέπει να είσαι 100% συνειδητός γιατί πραγματοποιείς την γέννα. Για να συμπληρώσεις ένα έξτρα εισόδημα; Γιατί έχεις εξαιρετικές γνώσεις γενετικής και βιολογίας και θες να εξελίξεις ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό στην φυλή που εκτρέφεις; Για να έχεις έναν τίτλο αντί του άνεργος ή οικιακά λες ότι είσαι εκτροφέας και ξαφνικά έγινες κάτι; Για να ζήσουν το παιδιά σου το “θαύμα της ζωής και της μητρότητας”, για απλή ματαιοδοξία, ή απληστία;
Είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου: Γιατί εκτρέφουμε;
Οι απαντήσεις ποικίλουν ανάλογα τον βαθμό συνείδησης του καθένα μας.
Στο δρόμο προς ένα μικρό καφέ βλέπω έναν κήρυκα από αυτούς που δεν θέλουμε να κοιτάξουμε στα μάτια γιατί θα λερωθούμε, έχει πιάσει δυνατή βροχή και δεν μπορώ να μετακινηθώ προς το καφέ, έτσι βρίσκομαι κάτω από το ίδιο υπόστεγο μαζί του, χωρίς να τον κοιτάξω στα μάτια τον ακούω να λέει : «Tα ζώα είναι η ευκαιρία μας, είναι η ελεύθερη επιλογή μας να επιλέξουμε αν θα τους φερθούμε άσχημα, ή αν θα τους φερθούμε ανθρώπινα, μας υπηρετούν με αυτόν τον τρόπο, αφήνοντας να διαλέξουμε ανάμεσα στους εαυτούς μας, εσείς ποιος εαυτός σας θα είστε σήμερα; Εκείνος που σκοτώνει ή εκείνος που αγκαλιάζει; Tα ζώα είναι η ευκαιρία μας…»
Γνωρίζοντας πόσες φορές έχουν παρερμηνευτεί λόγια και έννοιες, και ξέροντας ότι η ορθόδοξη χριστιανική θέση είναι ότι τα ζώα φτιάχτηκαν για να μας υπηρετούν, επίσης γνωρίζοντας ότι δεν γνωρίζουμε να διαβάζουμε πίσω από τις λέξεις, ειδικά λέξεις που γράφτηκαν σε μια εποχή που κάθε φράση ή σύμβολο ήταν μια ολόκληρη ιστορία που έπρεπε να αποσυμβολιστεί και ακούγοντας τον κήρυκα και την βροχή, λέω… βρε λες;
Ανοίγω το κινητό μου να διαβάσω μηχανικά μηνύματα και mail… αναμένοντας την βροχή να κοπάσει και πιώ εκείνον τον καφέ.. .
Πρώτο email: “ θα ήθελα ένα γατάκι όσο πιο μικρό γίνεται να με μάθει”
Γιατί τι είσαι ρε φίλε προπαίδεια και φοβάσαι μην μεγαλώσει και δεν παίρνει τα γράμματα, σκέφτομαι και πατάω αμέσως το delete..
Δεύτερο email: “ καλησπέρα σας, θέλω ένα γατάκι για τις 24/12 με μπλε μάτια, δέχεστε παραγγελίες για τα Χριστούγεννα;”
Delete, μην θυμηθώ τα γαλλικά μου.
Μήνυμα στο Facebook.
Oι ροζέτες σας είναι έτοιμες σας ευχόμαστε καλή επιτυχία στην έκθεση σας. Πάντοτε σεβόμενοι το έργο σας..
“Πιο έργο μας απορώ”
Δεύτερο μήνυμα: θα θέλαμε να να σας ευχαριστήσουμε θερμά για τις ενέργειες σας για την στείρωση και σίτιση αδέσποτων που προσφέρατε στον δήμο μας κατά την διάρκεια των πυρκαγιών
“άαα εκείνο το έργο, βαμβάκι στα θύματα που πρακτικά αιμορραγούσαν και σίγουρα όχι λόγω της πυρκαγιάς..
Oι σκέψεις πολλές. Η συνείδηση μου ευτυχώς ήτο ακέραιη, εκείνο το βράδυ της βροχής.
Θα κλείσω με τα λόγια του κήρυκα.
Τα ζώα είναι ευκαιρία μας.
Πράγματι βρίσκονται εδώ για να μας υπηρετούν αλλά όχι με τον τρόπο που φανταζόμαστε, και πραγματικά ας επιλέξουμε από εδώ και πέρα όλοι συνειδητά τι θέλουμε να είμαστε..
